اماره شرعیطریق ظنّی اعتبار یافته از سوی شارع را اماره شرعی (اصول) گویند. ۱ - تعریفاماره شرعی، مقابل اماره عقلی و اماره عقلایی می‌باشد و به معنای اماره‌ای است که معتبِر (اعتبار کننده) آن، شارع مقدس می‌باشد، مانند: ظن انسدادی (ظن مطلق) بنا بر کشف. در کتاب «اصطلاحات الاصول» آمده است: «ان المعتبر لدلیل ان کان هو الشارع یسمی ذلک دلیلا شرعیا و امارة شرعیة کخبر العدل و الثقة و الظن الانسدادی علی الکشف». [۳]
الوصول الی کفایة الاصول، شیرازی، محمد، ج۳، ص۲۷۴.
[۶]
بدایع الافکار، رشتی، حبیب الله بن محمد علی، ص۱۲۳.
[۹]
اجود التقریرات، نائینی، محمد حسین، ج۲، ص۲۲.
۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۴۲، برگرفته از مقاله «اماره شرعی». |